Lytse do

As har dochter ûnbedoeld swier rekket, hâldt Kike in deiboek by. Mei oandacht observearret se de inerlike en uterlike groei fan in jonge frou dy’t har opfolget yn it trochjaan fan nij libben. Tagelyk leit se fêst wat dy ûnderwachte nije diminsje by harsels teweech bringt.

tongersdei 1 jannewaris 2004: 
It universum liket him te bewegen om it al of net leafhawwen, om libben en dea.

moandei 2 febrewaris:  
Asto bist, lytse do, sil ik foar dy skriuwe. Oer dy en mysels, oer jonge en âlde Gitte. Oer de bân tusken memmen en dochters, bernsbern en beppes net om dy it libben foar te dwaan, dat sislst sels útfine moatte. Mar om’t elke dei yn de oanrin fan dyn bestean der ien wêze moat. In dei dy’t net fêstlein is, hat der minder folút west. En: wa-wit bringt de delslach fan myn dreamen en fermoedens ús skylk yn petear. Moarn om kertier oer njoggenen! Moarn witte wy mear. Ik tink dat ik it no al wit.

Jelle v.d. Meulen yn syn oanskafynformaasje foar de biblioteken:
Het boek laat zien hoe drie generaties vrouwen in Kikes familie (ook beppe Gitte speelt een rol) omgaan met belangrijke zaken in het leven. Tegelijkertijd geeft het boek een beeld van de tijd (2004) waarin het verhaal zich afspeelt. Kike reageert op haar eigen directe omgeving, op haar werk als taaldocent bij vluchtelingen en op wat er in de wereld gebeurt. Maar vooral krijgt de lezer een kijkje in de gedachten- en gevoelswereld van een moeder die oma gaat worden. Hoewel er veel gevoel in het boek zit, is het absoluut niet sentimenteel. De schrijfster, die ongetwijfeld veel autobiografische gegevens in dit boek verwerkte, heeft goed afstand genomen en de juiste toon gevonden, wat een intense roman oplevert.